Die nacht lag Michael wakker te luisteren naar Sarah die naast hem ademde. Ze stelde vragen over zijn inzet, haar stem een mengeling van nieuwsgierigheid en aarzeling. Hij antwoordde vaag en in grote lijnen, omdat hij voelde dat ze meer geruststelling wilde dan details. Maar toch, de manier waarop ze zijn ogen ontweek toen de stilte viel, prikkelde hem.
Een droom schudde hem wakker bij zonsopgang – zand, geschreeuw en een rammelende deur. Hij liep naar de keuken en staarde naar de kalme straat buiten. De wereld zag er vredig uit, maar het onbehagen hing als mist in de lucht. Hij deed het af als aanpassingsproblemen, zoals veel veteranen, maar het gevoel bleef.