Gwen stond in de gang, het huis galmde om haar heen. Alle warmte van de afgelopen week was in haar geheugen gestold. Elke kleine vriendelijkheid leek nu geënsceneerd-ingestudeerd. Gwen leunde achterover in haar stoel. Haar lichaam voelde hol aan. Haar gedachten draaiden maar door.
Ze wilde huilen, schreeuwen en met dingen gooien, maar voelde zich te verdoofd om dat te doen. Eerst verloor ze haar man en om dan bedrogen te worden en dit huis te verliezen, alle herinneringen die ze samen hadden opgebouwd, was verwoestend.
Ze ging op de rand van het bed zitten en staarde naar niets, stomverbaasd over hoe snel alles was afgepakt. Ze voelde zich dom dat ze Elizabeth had vertrouwd. Ze kon er niets aan doen. Uiteindelijk liet ze de tranen de vrije loop. Wat Gwen echter niet wist, was dat haar ellende niet zo lang zou duren…….