Gwen keek geschrokken op. Ze wist niet zeker wat ze van de lunch had verwacht, maar dit was het niet. Haar eerste ingeving was aarzeling. Het huis had de afgelopen weken gevoeld als een kwetsbaar toevluchtsoord. Het idee om het te delen, vooral met iemand die ze niet helemaal vertrouwde, voelde ongemakkelijk.
Toch ging Elizabeths verzoek niet gepaard met druk. Ze had niets geëist, alleen gevraagd, met stille terughoudendheid. Gwen vouwde haar handen om haar kopje en dacht even na. Het huis had wel ruimte. En dit was niet zomaar iemand. Het was Alberts dochter. Nee zeggen voelde onnodig kil.