Die avond maakte Gwen de logeerkamer klaar – schone lakens, schone handdoeken, geen gedoe. Ze deed het rustig aan, nog steeds bezig met het verwerken van de plotselinge verschuiving in hun dynamiek. Toen ze het licht uitdeed en de deur achter zich dichttrok, wist ze niet zeker wat er daarna zou komen.
De volgende ochtend verwachtte Gwen de gebruikelijke afstand. In plaats daarvan zat Elizabeth al beneden aan de keukentafel met een kopje thee. Ze zei niet veel, knikte alleen toen Gwen binnenkwam en de suikerpot naar haar toe schoof. Gwen mompelde dankjewel en ging tegenover haar zitten, onzeker over wat ze moest zeggen.