Gwen knikte langzaam. “Bedankt dat je dat hebt geregeld.” Elizabeth haalde haar schouders op. “Je had al te veel aan je hoofd.” Het antwoord was niet overdacht, gewoon praktisch. Gwen bleef nog even staan voordat ze naar de keuken liep. De stille competentie was… onverwacht, maar niet onwelkom.
Later zat Gwen aan de eettafel met een stapel condoleancekaarten, ze las er een paar en legde de meeste opzij. Elizabeth kwam bij haar zitten met twee mokken thee. “Ik heb die van de buren gesorteerd, als je wilt beginnen met antwoorden.” Gwen glimlachte flauwtjes. “Misschien volgende week.”