Elizabeth zag haar in de gang en fronste. “Gaat het?” Gwen schudde haar hoofd. “Alleen hoofdpijn. Slecht geslapen.” Elizabeth knikte snel. “Ga zitten. Ik zal thee voor je zetten.” Gwen ging niet in discussie. Ze liet zich in de stoel aan de keukentafel zakken en liet haar voorhoofd op haar handpalm rusten.
Minuten later zette Elizabeth een kopje thee voor haar neer, samen met toast en een milde pijnstiller. “Eet iets. Neem dan dit.” Gwen pakte de mok langzaam aan, ontroerd door de inspanning. Geen gedoe, geen dramatiek. Gewoon iemand die het opmerkt. Ze voelde haar keel dichtkrimpen. “Dank je,” fluisterde ze.