De volgende ochtend werd Gwen wakker door vijf gemiste oproepen van haar advocaat. Haar borstkas verstrakte. Ze verspilde geen tijd met koffie. In plaats daarvan belde ze hem meteen terug, terwijl ze de telefoon met groeiende angst tegen haar oor drukte. Iets in haar wist al dat dit geen routine gesprek zou worden.
“Hoi Gwen,” zei hij. “Ik probeerde je gisteren te bereiken. Ik heb alleen je handtekening nodig op de verzekeringspapieren om alles af te ronden. De rest van de overdracht is al gedaan.” Gwen fronste haar wenkbrauwen. “Welke overdracht?” vroeg ze langzaam. Haar stem voelde ver weg, alsof die van iemand anders was.