De laatste jaren was het stil, geen telefoontjes, geen berichtjes. Albert verloor ook het contact met haar en Gwen drong niet aan om weer contact te maken. Dat was makkelijker. Geen ruzies, niet doen alsof. Nu stonden ze op het punt om weer een ruimte te delen en Gwen hoopte alleen op beleefdheid. Een paar dagen genade, niet meer dan dat.
Ze parkeerde voor de kerk en haalde diep adem. De komende gesprekken zouden gaan over bloemen, foto’s en stoelindelingen – maar daaronder wachtte spanning. Gwen zette haar tas op haar schouder, duwde de deur open en stapte naar binnen. Voor nu was de focus om de dag door te komen.