Toen wachtte hij. Als eerste arriveerde een jogger in strakke sportkleding en draadloze oordopjes. Ze bewoog zich zelfverzekerd voort en negeerde het vage bordje dat in de heg was weggestopt. Toen ze de mulchlijn overstak, klikte de sensor.
De mist raakte haar benen, haar schoenen, haar onderrug. Ze stopte koud. Keek om zich heen. Snoof. Haar gezicht draaide en ze trok haar shirt van haar lichaam. Robert, die vanachter het gordijn van de veranda toekeek, zag haar terug naar het pad waggelen, één keer kokhalzen voordat hij weg sprintte.