Robert stond op en liep naar voren. “Hé!” blafte hij. “Jij hoort hier niet te zijn!” De cameraman deinsde terug. De vrouw draaide zich niet eens om. “Over twee minuten zijn we klaar,” zei ze luchtig. “Je zou dankbaar moeten zijn, we geven je huis exposure.”
Robert wees naar de mulchlijn. “Dat is geen pad. Dat is privéterrein. Je moet vertrekken.” “Verhef je stem niet tegen mij,” snauwde de vrouw, die zich nu omdraaide. “Hier ga je spijt van krijgen.” Toen sloeg de mist in.