Hij hield logboeken bij in een spiraalvormig notitieboekje, maar kon nog steeds geen patroon vinden. Marianne had het makkelijk laten lijken. Hij wenste dat hij toen meer vragen had gesteld. Elke ochtend stapte hij met zijn koffie naar buiten en overzag de wijngaard.
Zijn knieën deden deze dagen meer pijn en de kou beet wat harder, maar het land gaf hem nog steeds een doel. Hij trok aan onkruid, testte de grond, verving gebroken staken. Het was meditatief. Genezend zelfs. Totdat er dingen begonnen te veranderen.