Zonlicht filterde door de hekjes. De lucht rook vaag naar aarde en groene bladeren en iets ouds, iets bekends. Hij liep door de rijen en raakte elke wijnstok met zorg aan. En toen hij bij de staak kwam waar Marianne’s rozenstruik vroeger groeide, pauzeerde hij en knielde neer in de aarde die nu geen andere voetafdrukken dan de zijne meer vertoonde.