En erger nog, het ging niet meer alleen om de planten. Deze wijnstokken waren Marianne’s favoriete rij geweest. Robert knielde en inspecteerde de verpletterde grond. De staak was doormidden gebroken en een rank hing nu opzij als een gebroken pols.
Hij ademde lang uit door zijn neus en veegde het stof van zijn spijkerbroek. Er was iets heel persoonlijks aan. Niet alleen schade, het voelde als een schending. Hij probeerde eerst de beleefde weg. Hij drukte een klein bordje: “Privé-eigendom – Blijf alstublieft op het pad.”