“Dat was het dan,” zei hij botweg. “Je grote beloning.” Ze antwoordde niet. Hij pauzeerde in de deuropening en keek haar scheel aan. “Blijf je hier?” “Ik weet het niet.” Hij knikte langzaam. “Nou. Succes ermee.” Hij bood geen knuffel aan. Schudde haar hand niet.
Hij liep gewoon naar buiten, de hordeur zachtjes achter zich dichtslaand. Vanuit het voorraam keek ze toe hoe hij in zijn auto stapte en zonder om te kijken de oprit opreed. Even voelde de stilte die volgde definitief.