Elise had die nacht niet goed geslapen. Het huis was te stil op de verkeerde manieren en te luid op andere, kreunend bij elke verschuiving van het geraamte, fluisterend tocht door de gang. Ze was vergeten hoe het voelde om te slapen met zoveel leegte om haar heen.
Zelfs het bed kraakte alsof het zuchtte onder het gewicht van de herinnering. Ze trok de dekens strakker en staarde naar het plafond tot de ochtend. De volgende dag maakte ze een lijstje: repareer het dak, vervang de boiler, ruim de voorraadkast beneden op waar de muizen waarschijnlijk nog steeds hof hielden.