De veteraan luisterde aandachtig, maar zijn houding verstrakte een beetje. Elise nam het zichzelf kwalijk dat ze zo tactloos over de oorlog begon. Ongetwijfeld had de man ook veldslagen gestreden en vrienden verloren. Hoe kon zij, die er prat op ging dat ze zo gevoelig was voor de menselijke natuur, zo gevoelloos zijn geweest?
Elise praatte verder over haar grootmoeder om hem op zijn gemak te stellen. “Ze was niet geheimzinnig,” voegde Elise eraan toe, “alleen… beschermend over wat ervoor kwam. Ik dacht altijd dat ze het ons zou vertellen als ze er klaar voor was. Toen ze overleed, bleven die stukjes van haar leven waar ze ze had achtergelaten.”