Na enkele seconden schraapte hij zijn keel, zijn stem was dun. “Neem me niet kwalijk,” lukte hem. Hij stond langzaam op, met behulp van de armleuning als steun, en schuifelde in de richting van het toilet zonder een van hun ogen te ontmoeten. Elise zag hem gaan, verontrust door de trilling in zijn bewegingen.
Hij sloot de deur van het toilet achter zich en Elise stelde zich voor hoe hij ertegenaan leunde, zichzelf herstellend. Ze wist niet wat ze ervan moest denken – zijn reactie op de ketting en nu deze overweldigende reactie op de foto van haar oma.