Elise worstelde om adem te halen, haar hoofd ging tekeer. Haar vader, die was opgegroeid met het idee dat een andere man zijn vader was, had geen idee. “Hij leeft,” fluisterde ze. “Mijn vader, oma’s oudste zoon… hij leeft, en hij is hier.” De veteraan knikte, angst flikkerde over zijn gezicht.
“Weet hij het niet van mij?” vroeg hij verdrietig. Elise zei zachtjes. “Ik denk het niet.” De handen van de veteraan trilden weer, hartzeer geëtst in de lijnen van zijn gezicht. “Ik heb altijd gebeden dat hij een goed leven had,” fluisterde hij. “Ik had nooit verwacht… één van jullie te zien. Toen ik die hanger zag…”