Daarboven vingen verrekijkers de flits van een rugvin op. “Haai!” riep iemand met een stem vol angst. De onthulling golfde over het dek. Paniek maakte plaats voor gevreesde helderheid. Misschien was Nathaniel niet verslonden. Misschien hield iets anders hem vast onder de golven. Maar die kennis gaf geen duidelijke uitweg.
De kustwacht bedacht een riskant plan. Ze zouden de haai weglokken met visnetten in de hoop hem lang genoeg af te leiden om de walvissen naar hen toe te lokken. Als Nathaniel nog leefde, baden ze dat de opening zou komen. Maar de timing moest precies zijn, anders was een ramp onvermijdelijk.