De dierenarts, die zich had gehaast nadat hij van het drama had gehoord, arriveerde even later met een tas vol benodigdheden. Hij kwam voorzichtig dichterbij en sprak op zachte toon. “Ik zal doen wat ik kan,” verzekerde hij Marianne. “Laten we ons eerst concentreren op het stabiliseren van hen.”
De wolf liet een lage grom horen toen de dierenarts naast de dieren knielde. Marianne stapte er snel bij en aaide zachtjes over de vacht van de wolf. “Het is goed,” fluisterde ze. “Hij is hier om te helpen.” De wolf aarzelde maar hield hem niet tegen, haar blik dwaalde tussen de man en de gewonde wezens.