Haar moeder kreeg tranen in haar ogen bij het passen en bij het proeven van de taart moesten ze lachen tot ze pijn in hun zij kregen. Zelfs Liam gaf op een avond toe dat Stephanie geweldig werk had geleverd. Voor het eerst in jaren had Clara het gevoel dat haar zus echt achter haar stond.
De avond voor de ceremonie was rustig. Clara zat omringd door haar familie, verwarmd door hun gelach en rustige geklets. Stephanie, ongewoon kalm, bladerde door haar telefoon om de laatste details te controleren. Clara zei tegen zichzelf dat het maar zenuwen waren. Morgen, dacht ze, zou alles perfect zijn.