In het schilderachtige stadje Maplewood leidde Mary Jamesson een leven waar velen jaloers op waren. Ze stond bekend om haar warmte, vrijgevigheid en de zoete lekkernijen die ze bakte in de plaatselijke bakkerij en ze was een bekend en geliefd gezicht in de gemeenschap. Haar huwelijk met William, haar liefje van de middelbare school, leek een toonbeeld van blijvende liefde. Maar liefde, zo zou Mary al snel leren, is niet altijd wat het lijkt.
Op een heldere ochtend, toen Mary deeg rolde achter de toonbank, kantelde haar wereld. Tot grote schrik van haar collega’s zakte ze midden in haar dienst in elkaar. Ze probeerden William te bereiken, maar hij nam niet op. Er gingen uren voorbij voordat hij naar het ziekenhuis kwam. Hij beweerde dat hij door vergaderingen werd opgehouden en de telefoontjes had gemist. Maar toen hij aankwam, was hij nog steeds de bezorgde echtgenoot die haar hand vasthield, het haar van haar voorhoofd veegde en beloofde aan haar zijde te blijven.
Artsen konden niet vaststellen wat er mis was. Mary’s toestand verslechterde met de dag, haar energie werd weggezogen door een mysterieuze ziekte die niemand kon benoemen. “We komen hier samen wel doorheen,” fluisterde ze tegen William, terwijl ze het zelf probeerde te geloven. En voor een tijdje was hij haar rots. Hij bracht haar favoriete boeken, bloemen uit hun tuin, zelfs moppen om haar op te beuren. Maar naarmate de dagen weken werden, begon die attente echtgenoot te verdwijnen.
[volgendePaginaButton].