Het is de ergste nachtmerrie van elke liefhebber van tijdcapsules: je begraaft iets moois voor toekomstige generaties, om tientallen jaren later de kluis te openen en niets dan roest en teleurstelling te vinden. Maar in het kleine Amerikaanse stadje Seward gebeurde het tegenovergestelde. Toen een enorme betonnen kluis na een halve eeuw eindelijk werd geopend, waren de inwoners getuige van een klein wonder – een perfect bewaard gebleven stuk autogeschiedenis.
De kluis was het levenswerk van de excentrieke plaatselijke ondernemer Harold Davisson. In 1975 besloot hij, vastbesloten om zijn kleinkinderen te laten zien “hoe het leven er toen uitzag”, dat een schoenendoos in de achtertuin niet voldoende was. In plaats daarvan bouwde hij een enorme ondergrondse kamer van 45 ton gewapend beton – en claimde trots de titel van ’s werelds grootste tijdcapsule. Afgelopen vrijdag, precies op tijd, opende zijn dochter Trish de kluis met behulp van zware machines terwijl honderden toeschouwers hun adem inhielden. Had het grondwater de droom van Harold stilletjes vernietigd of had zijn geniale ingenieurswerk de tand des tijds doorstaan?