Dat was het. Carl leunde woedend achterover. Als woorden niet werkten, dan misschien actie. Hij gebaarde naar een passerend bemanningslid en vroeg om een glas koud water, zo koud mogelijk. Het plan vormde zich al in zijn hoofd.
Toen het glas arriveerde, wachtte Carl op de volgende trap. En zo geschiedde. Carl schrok en liet het koude water “per ongeluk” naar achteren spatten, waardoor de schoot van de vrouw nat werd en de jongen schrok.