De man greep in zijn portemonnee en haalde er een biljet van tien dollar en twee eenpersoonsbiljetten uit. Hij legde ze met een stijve beweging in de chequebox en mompelde: “Hou er twee.” Toen schoof hij met een luide schraapbeweging zijn stoel naar achteren, stond op en stroopte de mouwen van zijn jasje op alsof het gesprek was geëindigd met de betaling.
Andrew stapte naar voren om de tafel af te ruimen, maar pauzeerde. Het langere meisje, degene met de tote, stond niet op. In plaats daarvan schoof ze terug in het hokje. Langzaam. Rustig. Ze greep in haar jaszak en haalde er een kleine stapel verfrommelde biljetten uit. Ze voegde er een vijfje aan toe, toen een twee, en tenslotte een paar munten, die ze zorgvuldig telde.