Niet zomaar stemmen. Ruziënd. “…je kunt dit niet blijven wegwuiven, Sabrina,” zei Mark scherp. “Ze heeft echt iets gehoord.” Kayla bevroor. “Ze hoorde daar niet eens te zijn!” Sabrina snauwde. “Ze schrikt snel. Dat weet je.” “Dat verklaart niet wat ze hoorde,” antwoordde Mark. “En het verklaart ook niet waarom je het zo snel afwees.”
Kayla’s vingers krulden zich om haar notitieblok. Ze zou niet moeten luisteren. Ze zou moeten kloppen. Maar haar benen wilden niet bewegen. Even later stierf de ruzie abrupt weg. Kayla stapte stilletjes naar binnen en vond Mark in de gang, terwijl hij over zijn nek wreef. Hij keek verbaasd toen hij haar zag. “Oh-hey, Kayla. Alles in orde?”