“Kayla, luister naar me. Neem Tommy mee. Loop naar buiten. Nu meteen. Niet rennen. Ga niet naar boven. Zeg niets hardop. Ga gewoon.” Haar adem stokte. “Mark, wat gebeurt er?” “Ik leg het wel uit als ik er ben,” zei hij, met trillende stem. “Maar je moet het huis verlaten. Rustig. Nu.”
De lijn klikte. Kayla’s handen trilden hevig toen ze Tommy in haar armen nam. Ze forceerde een glimlach voor hem, ook al voelde het alsof haar hart door haar ribben ging. “Hé, maatje,” fluisterde ze, “we gaan even naar buiten, oké?” Tommy knikte slaperig, zich niet bewust van de terreur die zich om Kayla’s borstkas spande.