De binnenkant van het huis was netjes, licht en doorleefd op de beste manier. Speelgoed in bakken, vrolijke kunstwerken op de koelkast geplakt, de vage geur van wasmiddel die ergens uit de gang kwam. Het voelde als een huis waar routines ertoe deden, waar mensen hun best deden.
Toen kwam Tommy om de hoek gluren. Hij hield een opgezette dinosaurus tegen zijn borst, zijn ogen groot en nieuwsgierig. Kayla hurkte een beetje en glimlachte zachtjes. “Hé, maatje. Ik ben Kayla. Ik hoor dat je van dinosaurussen houdt.” Tommy knikte verlegen en kwam voorzichtig dichterbij, zoals kleine kinderen dat doen. Net toen Kayla zich voelde ontspannen, kwam Tommy’s moeder Sabrina binnen.