Nadat de explosievenopruimingsdienst het gebied had ontruimd en de kist in hun truck had geladen, bleef een eenzame geologische technicus in Walter’s tuin rondhangen. Hij knielde bij de verstoorde grond en schraapte monsters in kleine flesjes. Hij legde uit dat de autoriteiten moesten begrijpen hoe iets dat zo diep begraven was uit zichzelf omhoog was gekomen.
De technicus wees naar de grondlagen en beschreef een vries-dooicyclus die bekend staat als frost heave. Elke winter bevroor het opgesloten vocht onder de kist en vormde zich uitzettende ijslenzen die omhoog duwden met een langzame, onstuitbare druk. Door de decennia heen had die onzichtbare kracht de kist naar de oppervlakte getild.