Daniel belde de volgende avond. Zijn stem was geschokt, nieuwsgierig en misschien was het wel lang begraven verdriet. Hij zei dat de familie was opgegroeid met slechts fragmenten: Augusto was tijdens de oorlog op een nacht vertrokken en nooit meer teruggekomen. Geen lichaam. Geen verklaring. Alleen stilte. Hij stemde ermee in Walter persoonlijk te ontmoeten.
Toen ze elkaar ontmoetten, bestudeerde Daniel de foto met trillende handen. Hij herkende zijn grootvader, Augusto, meteen, met dezelfde canvas tas in zijn hand die in de familieverhalen wordt beschreven. Daniel legde uit dat Augusto een koerier was geweest in de door de maffia gecontroleerde havens tijdens de Tweede Wereldoorlog, om illegale zendingen te vervoeren. Hij verdween in de nacht dat hij dat leven probeerde te ontvluchten.