Die avond zaten hij en Marie op de veranda terwijl de schemering de lucht verzachtte. De tuin voelde lichter, op de een of andere manier anders nu het mysterie ontrafeld was en de spanning losgelaten. Marie leunde tegen hem aan en fluisterde: “Sommige geheimen zijn niet bedoeld om voor altijd begraven te blijven.”
Walter knikte en keek naar de vuurvliegjes die door het gras fladderden. De grond was eindelijk stil, zijn last was opgeheven. Wat was begonnen als een eenvoudige nieuwsgierigheid werd een brug tussen het verleden en het heden. Sommige levens verdwijnen zonder een spoor na te laten, maar soms, door toeval en volharding, worden ze weer herinnerd.