De dierenbescherming greep naar hun verdovingsgeweren, maar Parker hield hen tegen. “Wacht,” zei ze. “Hij rent niet. Hij loopt voorop.” De beer deed drie weloverwogen stappen naar voren en pauzeerde. Martinez knikte één keer. “Prima. Laat hem vrij richting het bos gaan. Wij volgen.” De storm was gaan liggen.
Het konvooi kwam enkele minuten later aanrijden: twee patrouillewagens, een vrachtwagen van de dierenbescherming en een jeep van de boswachter. De beer bewoog voor hen uit door mist en druipende takken, een massieve schaduw die een pad door varens sneed. Hij liep gestaag, alsof hij een route uit zijn hoofd kende.