Toen Parkers team het hek losmaakte, leek de beer gedesoriënteerd en gromde lichtjes. Anika stond vlakbij, haar handen voor zich gehouden alsof ze vrede wilde. Uiteindelijk stapte het dier in de trailer alsof hij haar vertrouwde. Het voertuig stond stationair te draaien bij het laadperron, bewaakt door twee geüniformeerde rangers en een rustige halve cirkel van ontzag.
De jongen, nu even bij bewustzijn, vroeg naar “Beer.” Anika glimlachte flauwtjes. “Hij is veilig. We brengen hem alleen naar een rustigere plek.” Evan knipperde langzaam met zijn ogen. “Hij gaat toch niet weg?” “Alleen om te rusten,” zei ze, en ze hoopte dat haar stem niet zo onzeker klonk als ze zich voelde.