De man verscheen aan de balie – beleefd, angstig en met papieren in zijn hand. “Ik ben hier voor Evan Rowe.” Zijn stem trilde aan de randen van ingestudeerde paniek. Beveiliging begeleidde hem naar boven. De naam kwam overeen met de naam op de jas van de jongen. Hij had een ID bij zich, voogdij formulieren en zelfs een foto.
“Ik heb de hele nacht gezocht,” zei hij gladjes. “Ik hoorde dat hij gevonden was.” Zijn stem trilde net genoeg om ingestudeerd te klinken. De receptioniste piepte Anika op. In de hal hief de beer zijn hoofd op. Anika, in de foyer, zag de beer verschuiven alsof hij plotseling alert was. Een naamloze verschrikking greep haar aan.