De beer snoof aan de wind, niet aan de vis. Zijn blik was gericht op de deuren waar de jongen was verdwenen. Regen verzachtte tot mist, stoom steeg op uit de doorweekte vacht. “Geketend, niet gemotiveerd door voedsel,” mompelde Parker. “Niet territoriaal. Ziet er getraind uit…Circusdier, misschien?” Ze pakte een tablet uit. “Als we het op afstand kunnen labelen, moeten we dat doen.”
Ondertussen warmde Evan’s huid op onder de geforceerde lucht. De hartmonitor stabiliseerde op een dun, koppig ritme. Een technicus riep vanaf de balie: “Het lab maakt haast met het toxicologierapport.” Anika zag blauwe plekken, te smal om van een val te komen. “Fotodocument,” zei ze. “Meet en noteer alles.” Ze schreef naast de vitale functies: Mogelijke ontvoering?