Parker naderde het hek met een telescopische stok met een GPS-knop. De windrichting was gunstig; het dier bleef op de deuren gericht. “Geen verdovingsmiddel,” vertelde ze haar techneut. “Te riskant met regen en een onbekende dosis. Laten we hem labelen als hij volgzaam blijft.” De stok raakte de vacht. De beer ademde alleen maar.
De GPS tsjirpte. Een klein amberkleurig lichtje knipperde onder zijn natte vacht. Parker deinsde achteruit. “Gelabeld.” De beveiliging verslapte een centimeter. De beer knipperde, liet zijn kop zakken en bleef aan de rand van zijn tijdelijke hok staan. Binnenin ademde Anika uit en merkte op hoe de beer zijn voogdij behield.