Mia begon in stilte data, e-mails en bonnetjes bij te houden. Elk klein “foutje” leek berekend. Zelfs het passen van haar jurk werd een spektakel toen de boetiek belde om “last-minute wijzigingen” te bevestigen die ze nooit had goedgekeurd. De aanpassingen maakten de jurk centimeters te kort.
Eleanor sneerde. “Ik heb gezegd dat je iets moderners wilde. Jonge bruiden veranderen altijd van gedachten.” Haar toon was stroperig, ingestudeerd. Daniel probeerde een grapje te maken en zei: “Nou, het is tenminste nog wit.” De blik van Mia deed het lachen verstommen voor het begon.