Ethan dacht dat hij alles had meegemaakt in zijn jaren in de dierentuin, maar een onwaarschijnlijk hoofdstuk zou zijn leven opnieuw definiëren. Het begon met Bella, een zwerfhond die op een mistige dageraad binnenwandelde. Wat er om haar heen gebeurde, zorgde voor gefluister, verdeeldheid onder het personeel en al snel was het leeuwenverblijf het enige verhaal waar mensen over wilden praten.
De menigte zwol aan, verslaggevers dromden samen en in de personeelskamers werd gedebatteerd over instinct, gevaar en de fragiele grens tussen genegenheid en risico. Ethan leefde in het centrum van dit alles en elke keuze die hij maakte had gevolgen. Sommigen bejubelden het verhaal als wonderbaarlijk, anderen fluisterden dat het met bloed zou eindigen.
Jaren later, toen het laatste moment aanbrak, verzonk de hele ruimte in een onnatuurlijke stilte. Bezoekers bevroren in het midden van hun pas, verzorgers hielden hun adem in. Er was toen iets gebeurd, iets wat niemand had voorspeld, maar wat iedereen zich zou herinneren.