De ochtend brak aan met een spanning die zo dik was dat hij zich aan de lucht vastklampte. Het personeel stond klaar met verdovingsgeweren, boeien en kooien. Zachary haatte elk stuk uitrusting. Daisy blafte in verwarring toen ze haar wegbrachten. De welpen brulden en sloegen tegen de tralies, wanhopig om te volgen.
Zachary dwong zichzelf om naast Daisy te lopen, zijn hart brak bij elke stap. Hij kon niet omkijken naar de wilde ogen van de welpen, kon hun geschreeuw niet verdragen. Daisy drukte zich dicht tegen hem aan, bevend maar gehoorzaam. Hij fluisterde aanmoedigingen, zijn stem brak. En toen de laatste barrière tussen hen in dichtklapte, klonk het als verraad van staal.