S Nachts liep hij alleen over de paden, luisterend naar het onbeantwoorde geroep. Daisy jankte, de welpen donderden tegen het staal en de stilte daarna verscheurde hem. Hij stelde zich voor hoe ze naar dezelfde sterren staarden, verlangend naar wat gestolen was. Zijn schuldgevoel werd zwaarder dan welke ketting dan ook.
Bezoekers merkten de verandering. Families vertrokken teleurgesteld en fluisterden dat het wonder voorbij was. Sommigen eisten geld terug, anderen mompelden over wreedheid. De directeur wuifde het weg, volhoudend dat veiligheid op de eerste plaats kwam. Zachary keek toe hoe de menigte afnam, met het gevoel dat hij had samengespannen om iets buitengewoons te begraven onder bureaucratisch beton.