S Nachts bleef Zachary langer kijken hoe Daisy sliep. Haar poten trilden van dromen, alsof ze iets achterna zat dat net buiten bereik was. Hij stelde zich voor dat ze over hen droomde, haar welpen, haar verloren kinderen. Hij vroeg zich af of ze het hem kwalijk nam. Hij vroeg zich af of ze op een dag naar hem zou kijken en alleen maar verraad zou zien.
Ondertussen nam de populariteit van de dierentuin af. Zonder Daisy en de welpen samen, verloor het zijn wonder. Drukte dunde uit, media trokken verder. Zachary voelde zich vreemd genoeg opgelucht. Hoe minder spektakel, hoe minder aandacht. Toch liet het ook een leegte achter. Alsof hun verhaal, ooit levend, nu werd uitgewist en alleen pijn en stilte achterliet.