Op een regenachtige ochtend, terwijl Zachary het gaas van de volière repareerde, drukte Daisy zich trillend tegen zijn laarzen. Een storm deed de hemel schudden en de bliksem knetterde. Andere dieren krijsten. Maar Daisy bleef stil, zich aan hem vastklampend. Toen realiseerde Zachary zich dat ze hem meer vertrouwde dan de wereld achter het hek.
Langzaam werd Daisy een deel van zijn leven. Het huisdier dat hem had uitgekozen. Hij maakte een klein plekje voor haar in zijn bescheiden onderkomen, zodat ze niet langer over straat hoefde te zwerven. Ze kwam langzaam aan in gewicht en haar vacht werd glanzend. Daisy werd zijn trouwe metgezel.