Twee jaar later was Juniper niet langer het fragiele kitten dat ze had gevonden. Hij was uitgegroeid tot een levendige, temperamentvolle kat die elk kraakje in huis en elk plekje zon in de tuin kende. Voor Samantha was hij meer dan een huisdier: hij was haar metgezel, vriend en kind, allemaal verpakt in een klein harig bolletje.
Die ochtend zat Samantha buiten met een kop koffie die haar handpalmen verwarmde, terwijl ze Juniper achter vlinders aan zag jagen in de zonovergoten tuin. De wereld voelde weer rustig aan, voor één keer. Het rustige gebrom van het leven om haar heen bracht haar in een rust waarvan ze niet eens had beseft dat ze er nog steeds naar hunkerde.