Maar geen enkele was overtuigend. Die avond zat Maria in haar appartement met de televisie op stil en speelde de dag in haar hoofd na. Ze had al eerder met angstige olifanten gewerkt. Ze had te maken gehad met verwondingen, infecties, oude wonden en geschillen in de kudde.
Maar ze had nog nooit een olifant gezien die zich zo gedroeg. Niet gefixeerd op een hoek van de habitat. Niet de hele kudde negerend. Niet een hele dag luisterend naar iets wat Maria niet kon horen. Ze probeerde de gedachte weg te duwen. Het is niets. Gewoon een stemming.