Binnenin de omheining stond de kudde schouder aan schouder, lichamen gespannen, angstig trompetterend wanneer een personeelslid te dicht bij het gebarricadeerde gebied kwam. Geen agressie naar elkaar. Geen onvoorspelbare stampij.
Dit was verdediging. Een wachtlinie. Lila stond stokstijf en bewaakte de barricade als een schildwacht. Haar oren draaiden naar de hoek, haar neusvleugels flitsten, alsof ze alert was op iets dat geen mens kon waarnemen. Maria’s maag kromp ineen. “Hebben ze dit nog nooit eerder gedaan?” vroeg ze.