De grond schudde. Stof waaide uit de put. Iedereen bedekte zijn gezicht. Het gesis vertraagde… verzachtte… vervaagde. Stilte viel. Navarro controleerde de meters twee keer voordat ze eindelijk uitademde. “Druk daalt,” zei ze. “We zijn veilig.”
Maria voelde haar spieren wijken van opluchting. Ze greep de reling vast om zichzelf in evenwicht te houden. In het verblijf werden de olifanten stil. Lila stapte naar voren en raakte de heuvel aan die ze hadden gebouwd – slechts één keer – en liet toen haar hoofd zakken in een kalme bevestiging. Het gevaar was geweken.