Haar oren waren lichtjes gespitst, haar slurf hing onbeweeglijk, alert, maar niet bang. Geconcentreerd, op een manier die Maria nog nooit van haar had gezien. “Lila?” Riep Maria zachtjes toen ze het hek naderde. “Waar kijk je naar?”
Geen reactie. Lila spitste geen oor en verschoof haar houding niet. Ze hield haar aandacht op die hoek gericht alsof ze wachtte tot er iets bewoog… of luisterde naar iets wat Maria niet kon horen. Maria controleerde de grond van een afstand.