De blonde vrouw bleef luid mopperen, zodat iedereen haar klachten kon horen. “Deze stoelen zijn belachelijk. Er is helemaal geen ruimte. Laat me op zijn minst mijn voeten op de armleuning tussen ons in houden,” eiste ze, haar aanspraak duidelijk in haar toon.
Jasons geduld knakte. “Je voeten stinken en zijn opdringerig! Dit is niet jouw persoonlijke lounge,” antwoordde hij, zijn stem net genoeg verheffend om de aandacht van de passagiers in de buurt te trekken. De ogen van de vrouw werden geschokt en boos.