Jason leunde achterover in zijn stoel en probeerde zich wanhopig op iets anders te concentreren dan op de irritatie die in hem borrelde. Voor een paar gezegende minuten was er rust. Het gezoem van de motoren werd een rustgevende achtergrond en Jason voelde dat hij zich begon te ontspannen.
Toen begon het. Een zacht maar aanhoudend gedreun tegen de rugleuning van zijn stoel. Jasons spieren spanden zich. Hij probeerde het te negeren in de hoop dat het zou stoppen. Maar het schoppen ging door, elke klap een doelbewuste herinnering aan de aanwezigheid van de blonde vrouw achter hem.