Jasons geduld brak. Hij draaide zich om op zijn stoel en keek haar aan. “Kun je alsjeblieft ophouden met tegen mijn stoel te schoppen?” eiste hij, zijn stem nauwelijks in bedwang houdend. De blonde vrouw keek op van haar telefoon en veinsde onschuld. “Ik schop niet tegen je stoel. Het is hier gewoon krap.”
Jasons frustratie was voelbaar. “Het kan me niet schelen dat het krap is. Stop met tegen mijn stoel te schoppen,” zei hij met knarsetanden. De vrouw haalde alleen haar schouders op en ging terug naar haar telefoon.